θεογένητος

-η, -ο (AM θεογέννητος, Α και θεογένητος, -ον)

1. ο γεννημένος από θεό

2. αυτός που αναγεννήθηκε με το βάπτισμα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο-* + -γέννητος (< γεννώ), πρβλ. α-γέννητος νεο-γέννητος].